Thin Slicing komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan die dit fenomeen aantonen.
Nalini Ambady en Robert Rosenthal
Een bekend experiment waarin Thin Slicing duidelijk naar voren komt is het Experiment van Nalini Ambady en Robert Rosenthal. Zij lieten een groep mensen een beoordeling geven aan een docent die college aan het geven was. Ze moesten het doen met slechts 30 seconden beeldmateriaal, zonder geluid, en later zelfs nog met 15 seconden en 6 seconden. Het bijzondere is dat de beoordeling van deze groep mensen voor 90% overeenkwam met de beoordeling van studenten die een volledig semester gevolgd hebben. Alles dus op basis van een non-verbale videoclip van een halve minuut of minder.
Daniel Kahneman
Een ander bekend voorbeeld is het experiment van Daniel Kahneman. Hij liet geen videoclips maar juist audiofragmenten horen aan een groep deelnemers. Deze moesten op basis van deze seconden aan geluidsopname het karakter van de spreker omschrijven. De beoordeling van deze mensen kwam heel dichtbij de beoordeling van de spreker zelf en die van zijn familie en vrienden.
Is onze Thin Slice-beslissing altijd betrouwbaar?
Na het lezen van de twee bovenstaande experimenten zou je denken van wel. Maar helaas, het tegendeel is waarheid. Er zijn dan ook een aantal experimenten te noemen die de nauwkeurigheid van Thin Slicing wat nuanceren. Zo zijn er experimenten gedaan waarbij mensen moesten beoordelen of iemand liegt op basis van lichaamstaal. Uitkomst: de deelnemers scoorden niet veel beter dan 50%. Kop of munt is nagenoeg net zo nauwkeurig.
Ook experimenten waarbij er meerdere stukjes informatie gecombineerd moesten worden of er invloed was van culturele of situationele factoren toonden aan dat thin slicing niet altijd goede conclusies oplevert. Hoewel we als mensen dus geneigd zijn om te vertrouwen op ons onderbuikgevoel, gevoed door een dun sneetje informatie, resulteert dit niet altijd in juiste beslissingen of conclusies.